Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Δεν είμαι μαμά

Μάνα δε γεννιέσαι, γίνεσαι. Έτσι δε λένε?

Προσωπικά, η ρήση αυτή με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη αν και... μάλλον είναι ρήση μισή! Ναι, ναι! Μισή, καλά το διάβασες! Θα έπρεπε να ακολουθεί η πρόταση η οποία δηλώνει όλά αυτά που (επίσης) γίνεται μια γυναίκα αφού φέρει ένα παιδί στον κόσμο...

Εκτός από μαμά, ένα παιδί σου χαρίζει τη μαγική δύναμη του να διαβάζεις τη σκέψη...αφού πριν καλά καλά σαραντίσει, μπορείς και καταλαβαίνεις τι θέλει και ας μη βγαίνει από το στοματάκι του ούτε κιχ.

Ένα παιδί, σε κάνει γιατρό... αφού μπορείς να καταλάβεις ότι είναι άρρωστο, απλά και μόνο από τον τρόπο που (δεν) χαμογελά ή κάθεται θλιμμένο στον καναπέ, ενώ θα έπρεπε να σου έχει πάρει τ'αυτιά με την τσιριχτή του φωνή!

Ένα παιδί σε μετατρέπει σε υπερήρωα, αφού όλοι του οι φόβοι εξαφανίζονται τη στιγμή που θα το πάρεις αγκαλιά!

Ένα παιδί σε κάνει τον καλύτερο παραμυθά του κόσμου, αφού η φρουτόκρεμα δεν υπάρχει περίπτωση να φαγωθεί αν πρώτα ο σκίουρος Κουκούνος* (ένας κοκκινοτρίχης, χοντρός σκίουρος που αγαπά τα φρούτα) δε νικήσει τον (εκάστοτε) κακό που προσπαθεί να του φάει το...(εκάστοτε) φρούτο!!

Ένα παιδί ξυπνά τον εγγαστρίμυθο μέσα σου, αφού το αρνάκι, το σκυλάκι και το γουρουνάκι - οι καινούργιες μαριονέτες χεριού - δεν είναι δυνατόν να μιλάμε με τη φωνή  της μαμάς!

Ένα παιδί σε μεταμορφώνει σε Κοκό Σανέλ του πρετ α μπεμπέ (!) αφού η Πουπέ (η αγαπημένη πάνινη κούκλα χρειάζεται φόρεμα για να πάει στον χορό του πρίγκιπα) και η Μελίνα χρειάζεται ένα καινούργιο κουμπί για μάτι!

Ένα παιδί σε μεταμορφώνει, επίσης, σε Ντάβιντ Κόπερφιλντ, αφού ο λεκές από το αγαπημένο ρούχο εξαφανίστηκε δια μαγείας και μια απλή χαρτοπετσέτα μετατρέπεται σε πουγκάκι φαγητού.

Ένα παιδί σε "μυεί" στον κόσμο του Mommy Γκελντή, αφού εσύ που πριν δεν ήξερες να βράσεις ούτε αυγό, τώρα έχεις επινοήσει 3 διαφορετικούς τρόπους να το "καμουφλάρεις" προκειμένου να φαγωθεί!

Ένα παιδί οξύνει την όραση και το ένστικτό σου σε σημείο να μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και εν ριπή οφθαλμού (στην κυριολεξία) να έχεις εντοπίσει κάθε σημείο κινδύνου και σε κλάσματα του δευτερολέπτου να έχεις ήδη σκεφτεί τι πρέπει να κάνεις για να το αποφύγεις...

Όχι, δε θεωρώ τον εαυτό μου μόνο μαμά. 'Η μάλλον δεν είμαι μόνο μαμά. Είμαι γιατρός, σεφ, παραμυθάς, εγγαστρίμυθος. Είμαι υπερήρωας, ταχυδακτυλουργός και μάγος.

Είμαι όλα όσα χρειάζονται τα παιδιά μου και θα γίνει όλα όσα θα χρειαστούν στο μέλλον!

2 σχόλια:

  1. Ένα παιδί σε κάνει -πέρα από ηθοποιό, κασκαντέρ, σοφέρ, συγγραφέα έργων επιστημονικής φαντασίας, οδηγό αγώνων- καλύτερο άνθρωπο.
    Μαθαίνεις κυρίως να βάζεις στην άκρη το δικο σου εγώ για να μετράει το δικό του. Σε μαθαίνει ότι ο χρόνος σου δεν είναι δικός σου, είναι δικός του, και μπορείς να χρησιμοποιήσεις μόνο αυτόν που το παιδί σου δίνει...
    Στέλλα μου, χάρηκα πολύ με το μπλογκάκι σου. Σε φιλώ. Αφροδίτη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσο δίκιο έχεις!! Απορώ με την αδικαιολόγητη παράλειψή μου! Αφροδίτη μου, όντως το σπουδαιότερο είναι ότι γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι! Ή τουλάχιστον μας γεννιέται η επιθυμία να κάνουμε ότι μπορούμε για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι!

    Σε φιλώ γλυκά και στέλνω και δυο θεόρατες αγκαλιές στα παιδάκια σου!

    Εύχομαι να έχετε ονειρεμένα Χριστούγεννα και μια εκπληκτική πρωτοχρονιά!

    Φιλιά!

    Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σήμερα, ανήμερα των γεννεθλίων μου, έλαβα 2 πολύ συγκινητικά μηνύματα από το blog που έχω δημιουργήσει για τον Ραφαέλο μου... Μεγαλύτερο ...